ierwszy dwór w Lesku wzniósł około 1474 roku Jan Kmita, kasztelan przemyski, po uszkodzeniu rodowej siedziby Kmitów na zamku Sobień w wyniku najazdu Węgrów. Dwór ten prawdopodobnie nie posiadał elementów murowanych. W 1491 roku majątek przejął syn Jana, Stanisław.
W 1538 roku wojewoda krakowski Piotr Kmita przeniósł siedzibę rodową do Leska, co spowodowało konieczność rozbudowy drewnianego dworu. Po 1538 roku Kmita wzniósł murowaną wieżę mieszkalną. Na parterze
Zamek w Lesku na zdjęciu z lat 1925-39
wieża posiadała pomieszczenie przykryte sklepieniem krzyżowym, wspartym centralnie na wielobocznym filarze. Wieża ta do dziś stanowi część zachodniego narożnika zamku. Piotr Kmita zmarł w 1553 roku, nie pozostawiając męskiego potomka. Lesko przeszło w ręce jego siostry Katarzyny i jej męża Andrzeja Stadnickiego.
Około 1580 roku, za czasów Stadnickich, nastąpiła kolejna rozbudowa zamku. Wieża została obniżona o jedną kondygnację i rozbudowana w kierunku południowo-wschodnim, tworząc renesansową kamienicę zwieńczoną attyką. Pierwotne założenie obronne uzupełniały budynki drewniane.
W 1656 roku, podczas kolejnej przebudowy, umocniono zabudowania murami obronnymi na planie nieregularnego czworoboku z basztami i basteją. Na początku XVIII wieku zamek został uszkodzony podczas wojny północnej przez działania wojsk szwedzkich oraz pożar w 1704 roku.
W kolejnych latach zamek przechodził w ręce różnych rodów: Ossolińskich (do 1776 roku), Mniszchów (od 1776 roku) oraz Krasickich (od 1779 roku, aż do wybuchu II wojny światowej). W latach 1765-1771 Gotfryd Hoffman odbudował zamek dla
fot. ZeroJeden, VI 2009
wojewody wołyńskiego Józefa Ossolińskiego.
W 1783 roku zamek ponownie spłonął. Do długotrwałej renowacji przystąpiono dopiero w 1805 roku, pod kierunkiem Ksawerego Krasickiego, według projektu Wincentego Pola. W latach 1837-1838 przeprowadzono gruntowną restaurację, również według projektu Pola. Podczas tych prac rozebrano część budynków i dobudowano parterowe skrzydła z galeriami, nadając zamkowi klasycystyczny wygląd. Zamek stracił wówczas swoje obronne cechy.
Krasiccy przenieśli do Leska swoją bibliotekę z Dubiecka.
W 1914 roku pożar ponownie dotknął zamek. W 1924 roku przeprowadzono remont. Druga wojna światowa również przyczyniła się do zniszczeń.
Po wojnie, w 1956 roku, zamek został odbudowany i zaadaptowany na ośrodek wypoczynkowy. Obecnie mieści się w nim ogólnodostępny hotel. Najstarszą zachowaną częścią zamku jest przyziemie dawnej wieży mieszkalnej Kmitów, charakteryzujące się grubymi murami, małymi oknami i sklepieniem wspartym na jednym, centralnym filarze. Z dawnych umocnień obronnych zachowała
fot. JAPCOK, 2002
się jedna z narożnych cylindrycznych baszt oraz pozostałości południowo-wschodniej bastei.
Włącz 3D
erwszy dwór 
