Zamek w Głogowie

ierwotnie zamek głogowski, prawdopodobnie drewniany, znajdował się na Ostrowie Tumskim w miejscu późniejszej kolegiaty z XIII wieku. Zamek ten w XIII wieku był siedzibą kasztelana. W 1249 roku utworzono księstwo głogowskie i zamek przestał wystarczać na potrzeby księcia i jego dworu.

Przed 1270 rokiem pierwszy z książąt głogowskich Konrad I wzniósł nowy zamek na lewym brzegu Odry w obrębie fortyfikacji miejskich przy Bramie Odrzańskiej. Zamek znajdował się w narożniku murów miejskich, a od miasta oddzielała go fosa, nad którą przerzucono most zwodzony. Prawdopodobnie miał plan prostokąta z trzema skrzydłami oraz murem kurtynowym od południa. Przy tym murze wznosiła się w południowo-zachodnim narożniku wolnostojąca cylindryczna wieża ceglana. Podzamcze znajdowało się od strony miasta, a na południe 

Zamek na widokówce z 1907 roku

od murów zamkowych założono stajnie i ogrody.

W XIV wieku zamek został prawdopodobnie rozbudowany. W ciągu wieków XIV i XV miał na zamku siedzibę namiestnik króla Czech i Węgier, książęta wznieśli sobie nową siedzibę w południowo-wschodniej części miasta. W 1480 roku warownię uszkodził pożar, przeprowadzając remont zamek rozbudowano. Na przełomie XV i XVI wieku zanim został królem Polski namiestnikiem był Zygmunt Jagiellończyk. W ciągu XVI wieku został przebudowany w stylu renesansowym.

Po zniszczeniach z okresu wojny trzydziestoletniej w latach 1652-1669 przy wykorzystaniu gotyckich i renesansowych murów powstał obecny barokowy pałac. Po rozbiorach dostał się w granice Prus i przeszedł na własność państwa. W drugiej połowie XVIII oraz w drugiej połowie XIX wieku został przebudowany.

Podczas drugiej wojny światowej został zniszczony, a w latach 1971-1980 odbudowany.