XIII wieku w Łagowie prawdopodobnie istniały dwa grody. Jeden z nich, na Górze Sokolej, przestał funkcjonować w XIV wieku. W miejscu obecnego zamku, na przełomie XIII i XIV wieku, istniał gród lub zameczek, o którego umocnieniach brak szczegółowych informacji. W 1299 roku dobra łagowskie otrzymał jako lenno od książąt brandenburskich Albert von Klepzig. Ród Klepzigów, który przeszedł na stronę Śląska, utracił Łagów około 1323 roku, a ten wrócił w granice Brandenburgii. Władca Marchii, Ludwik Wittelsbach, w 1347 roku oddał Łagów w zastaw zakonowi joannitów, a następnie zrzekł się do niego wszelkich praw z powodu niemożności wykupienia włości.
W 1350 roku zakon joannitów rozpoczął budowę murowanego
Plan zamku według Bohdana Guerquina 'Zamki w Polsce' [źródło]
zamku w miejscu wcześniejszych umocnień. Wzniesiono czworobok murów obwodowych zbliżony do kwadratu o wysokości około 12 metrów, z bramą w skrzydle wschodnim i wieżą w narożniku południowo-wschodnim. Skrzydło mieszkalne zajmowało całą zachodnią kurtynę murów, mierząc 8x27 metrów. Budynek, częściowo podpiwniczony od strony południowej, mieścił w tej części refektarz, a w północnej kaplicę. Pierwszym, przypuszczalnie niepotwierdzonym źródłowo, komturem Łagowa mógł być Albertus heres de Lagovo (1362), a w 1372 roku komandorem zakonu był Henryk von Wedel.
Na przełomie XIV i XV wieku wzgórze zamkowe otoczono dodatkowym pierścieniem murów o wysokości do 9 metrów ze strzelnicami oraz dwoma bastejami od zachodu i północy.
Na początku XVI wieku, za czasów komandora Liboriusa von Schapelowa, wzmocniono zamek, nadbudowując wieżę do wysokości 24 metrów. Pod koniec XVI wieku wzniesiono skrzydło północne. W 1640 roku zamek był oblegany przez wojska brandenburskie,
Zamek w Łagowie na widokówce z 1914 roku
jednak bezskutecznie. Remont w drugiej połowie XVII wieku zaowocował dostawieniem skrzydła południowego. Niewielkie przekształcenia miały miejsce jeszcze w ciągu XVIII i XIX wieku, ale nie zmieniły zasadniczo wyglądu zamku.
Po rozbiorach Polski Łagów znalazł się w granicach Prus, a po rozwiązaniu zakonu joannitów w 1810 roku zamek przeszedł na własność państwową. Niedługo potem stał się własnością prywatną, przechodząc przez ręce wielu rodzin. W 1842 roku wybuchł na zamku pożar, jednak szkody nie były poważne, a zniszczoną kopułę wieży zastąpiono prowizorycznym dachem.
Po drugiej wojnie światowej zamek służył celom kulturalnym i turystycznym. Obecnie mieści się w nim muzeum i hotel.
Włącz 3D
XIII wieku 
