amek w Korzkwi wzniesiono na wzgórzu w zakolu rzeki Korzkiewki, co zapewniało naturalną obronę z trzech stron. Jedyny dostęp do wzgórza prowadził od strony południowo-wschodniej. Po roku 1352, podsędek krakowski Jan z Syrokomli nabył górę Korzkiew i przeniósł tu rodową siedzibę, po katastrofie budowlanej zamku we wsi Biały Kościół.
W drugiej połowie XIV wieku powstało założenie obronne, składające się z wolnostojącej kamiennej wieży mieszkalno-obronnej, zwanej ""kamieńcem"". Piętrowa, podpiwniczona budowla na planie prostokąta o wymiarach 9,5 x 12 metrów, charakteryzowała się wąskimi strzelnicami i murami o grubości 2,5 metra. Wzgórze odcięto od strony dostępu przekopem suchej fosy. Następnie wzniesiono mur obwodowy, wzmocniony skarpami, dostosowany do topografii terenu. Brama wjazdowa na dziedziniec znajdowała się w południowym odcinku muru.
W 1486 roku Barbara, córka Stanisława z Korzkwi, sprzedała majątek Stefanowi Świętopełkowi z Irząd. Ten z kolei odsprzedał go Piotrowi Krupce, bogatemu mieszczaninowi krakowskiemu. Krupka rozbudował zamek, dodając od strony północno-wschodniej klatkę schodową i przybudówkę gospodarczą. Przystosowano również zamek do użycia broni palnej, tworząc stanowiska w piwnicach. Do południowego odcinka muru dostawiono od strony zewnętrznej dwie baszty na planie prostokąta, o grubych kamiennych murach.
Po śmierci Piotra Krupki, jego synowie sprzedali Korzkiew Piotrowi Zborowskiemu. Około 1572 roku nowym właścicielem został Szymon Ługowski. W czasach Ługowskiego przeprowadzono gruntowną przebudowę gotyckiego
Widok od południa na pierwotny budynek bramny, fot. ZeroJeden, IV 2006
zamku. Częściowo wyburzono ściany północną i zachodnią, tworząc dwuskrzydłowe założenie. Zwiększono liczbę pomieszczeń mieszkalnych, wykonano nowe sklepienia, powiększono otwory okienne i założono czterobiegową klatkę schodową. Przed wejściem powstała piętrowa loggia, a drzwi ozdobiono portalami. Budynki zwieńczono renesansową attyką i nakryto pogrążonym dachem. Z tyłu, pomiędzy skrzydłami, powstało zaplecze gospodarcze. Rozbudowano również wjazd, wznosząc okazały budynek bramny.
W 1651 roku klucz korzkiewski przeszedł w posiadanie rodziny Jordanów. Michał Jordan około 1720 roku przeprowadził remont zamku. Zlikwidowano pogrążony dach i obniżono attykę, tworząc poddasze i zwieńczono budynek wielospadowym gontowym dachem. Piętro loggi obudowano, tworząc oszkloną werandę. Ściany zamku otynkowano i ozdobiono dekoracją sgraffitową. W 1755 roku Adam Jordan sprzedał Korzkiew Teodorowi Wesselowi. Zamek często zmieniał właścicieli, przestał być zamieszkany i zaczął popadać w ruinę. W połowie XIX wieku
Widok od południa, fot. ZeroJeden, IX 2008
zaadaptowano go na spichlerz.
Pierwsze prace konserwatorskie przeprowadzono w latach 60-tych XX wieku. W 1997 roku zamek stał się własnością prywatną i rozpoczęto prace rekonstrukcyjne. Obecnie zamek pełni funkcje hotelowo-konferencyjne i jest udostępniony do zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym. Jest główną atrakcją Korzkiewskiego Parku Kulturowego.
Na zamku w 1587 roku stacjonował oddział piechoty stronników austriackich Stadnickiego i Rosmana, który został rozbity przez wojska hetmana Zamoyskiego.
W Korzkwi znaleziono skarb z około 800 monet rzymskich, pochodzących z okresu od Nerona do Kommodusa. Zostały one przetopione na kufel, a część z nich wtopiono w naczynie, które znajduje się w Muzeum Narodowym w Poznaniu.