Zamek w Dębnie

ierwsze obronne założenie wzniósł w tym miejscu ród Gryfitów w 2 połowie XIII wieku. Była to drewniano-ziemna rezydencja założona na planie owalnym. Znajdowała się na niewielkim wzniesieniu i otoczona była fosą. Potem przeszła na własność rodu Pobogów, a około połowy XIV wieku znalazła się w rękach Odrowążów. W latach 1470-1480 kasztelan krakowski i kanclerz wielki koronny Jakub Dębiński herbu Odrowąż wzniósł w miejscu rezydencji murowany z kamienia i cegły zamek.

Zamek ma plan nieregularny, 

Przekrój poprzeczny skrzydła wschodniego z widokiem ku wschodowi, Gunther 1923

zbliżony do prostokąta. Wszystkie cztery skrzydła mają po dwie jednotraktowe kondygnacje, a w narożach skrzydła zachodniego znajdują się dwie baszty okrągłe w dolnej części, a w górnej - ośmiokątne. W skrzydle tym na pierwszym piętrze znajdują się pomieszczenia mieszkalne i reprezentacyjne dawnych właścicieli, a na parterze jest ogromna komnata zwana Koncertową. Wschodnie skrzydło posiada w elewacji północnej i południowej wykusze. Do wschodniej ściany tego skrzydła dostawiony był wieloboczny budynek mieszczący zapewne kaplicę. Na dziedzińcu znajduje się studnia.

Kolejnymi właścicielami dóbr dębińskich byli Wesselini, w XVIII wieku Tarłowie, od około połowy XVIII wieku - Lanckorońscy, Rogowscy i Rudniccy. W XIX wieku zamek został uszkodzony przez pożar, który zniszczył głównie wnętrza.

Od 1835 roku Dębno należało do Jastrzębskich herbu Ślepowron, którzy władali zamkiem do 1945 roku.

Po wojnie zamek początkowo przeznaczony był na posterunek Milicji Obywatelskiej. W latach 1970-1978 został gruntownie odrestaurowany i od tego czasu mieści się w nim filia 

rys. Jan Matejko, 1865

Muzeum Okręgowego w Tarnowie.