związku
z planowaną lokacją miasta na lewym brzegu Odry
w połowie XIII wieku na specjalnie przystosowanych do tego celu terenach ufundowano trzy klasztory. Jeszcze
w drugiej połowie XIII wieku wzniesiono dworską siedzibę dla księcia. Po 1300 roku została ona częściowo ufortyfikowana. Mimo, że następcy Henryka IV rezydowali stale
w tym dworze to nie miał on statusu oficjalnej siedziby książąt. Po przejęciu księstwa wrocławskiego przez Czechy wizytujący we Wrocławiu król Jan Luksemburski także nie zdecydował się na rozbudowę rezydencji i skorzystał
z klasztoru Franciszkanów jako kwatery. Dopiero około połowy XIV wieku, za panowania jego następcy Karola IV, wzniesiono mur oddzielający dwór od miasta.
W tym
|
|
Rekonstrukcja planu zamku lewobrzeżnego we Wrocławiu według Kurta Bimlera [ źródło] |
|
czasie powstały także trzy wieże oraz budynki mieszkalne, cały zespół zamkowy uzyskał kształt pięcioskrzydłowego założenia
z trzema dziedzińcami o nieregularnych kształtach. Przebudowie uległa istniejąca brama, którą nazwano Cesarską.
Począwszy od połowy XVI wieku wysocy dostojnicy coraz rzadziej odwiedzali Wrocław.
W 1659 roku zamek został przekazany przez cesarza Leopolda I jezuitom, którzy utworzyli tu kolegium. Po uzyskaniu
w 1670 roku tytułu własności jezuici rozpoczęli rozbiórkę istniejących budynków i na ich miejscu postawili nowe gmachy.
W latach 1688-1689 na miejscu skrzydeł południowego i części wschodniego wzniesiono kościół,
w 1728-1729 roku skrzydło zachodnie, środkowe oraz masztalnia
ustąpiły miejsca nowemu gmachowi akademii. Skrzydło północne rozebrane zostało najpóźniej bo
w 1851 roku.
Włącz 3D
