Zamek Ujazdowski w Warszawie

amek Ujazdowski, a właściwie pałac, w zasadzie od początku swojego istnienia pełnił tylko funkcje rezydencjonalne. W XIV wieku na miejscu wcześniejszego drewniano-ziemnego grodu wznieśli niewielki zameczek w celu ochrony swojej głównej siedziby przed najazdami litewskimi. W 1548 roku zameczek został rozbudowany już tylko w celach mieszkalnych przez królową Bonę. W pierwszej połowie XVII wieku po przeniesieniu stolicy do Warszawy Zygmunt III Waza rozbudował ponownie zamek w Ujazdowie i uczynił letnią rezydencję. Wtedy też powstała obecna bryła zamku.

W czasie wojen szwedzkich zamek został przez najeźdźcę zniszczony w 1655 roku. Po wycofaniu się Szwedów zamek przeszedł na własność Lubomirskich, którzy do odbudowy zatrudnili Tylmana z Gameren. Kolejna przebudowa miała miejsce z inicjatywy Stanisława Augusta Poniatowskiego, jednak niedługo 

Panorama Warszawy według Erika Dahlberga z połowy XVII wieku, pierwszy obiekt od lewej to zamek ujazdowski

potem król przeznaczył zamek na koszary. Od 1809 roku mieścił się tu szpital wojskowy, który funkcjonował do wybuchu drugiej wojny światowej. Podczas działań wojennych zamek spłonął, a po wojnie, w 1954 roku, ruiny rozebrano. W odbudowanym później od podstaw zamku mieści się do dziś Centrum Sztuki Współczesnej.