miejscu gdzie obecnie stoją ruiny zamku istniał wcześniej XII- lub XIII-wieczny gród Strzelce Wielkie. W początkach XIV wieku Bolesław I opolski lub jego syn Bolesław II wznieśli tu zamek prawdopodobnie przylegający do miejskich murów. Pierwsze wzmianki o murowanej warowni pochodzą z lat 1324-1356. Było to wtedy niezbyt rozległe założenie, na które składała się między innymi czworoboczna wieża mieszkalna o bokach około 14x16 metrów wzniesiona z wapienia. Całość otoczona była fosą, po której może pozostałością jest obecnie rzeczka przepływająca przez park miejski.
Po utworzeniu księstwa strzeleckiego zamek stał się rezydencją tutejszego władcy, którym w latach 1366-1375 był Albert strzelecki. Księstwo zlikwidowano w końcu XIV wieku i Strzelce znów znalazły się w granicach księstwa opolskiego. W XV wieku zamek został przebudowany. Po śmierci w 1532 roku ostatniego opolskiego władcy Jana Dobrego zamek wraz z księstwem przeszedł w granice Czech. Król czeski przekazał go potem magnatom węgierskim,
a po nich zamek objęli Austriacy.
Kolejnymi właścicielami zamku stopniowo przekształcanego w pałacową rezydencję były rody Hohenzollernów, Redernów, Collonów, Promnitzów. Ci pierwsi w latach 1562-1595 przebudowali warownię na pałac w stylu renesansowy. Ostatnia przebudowa miała miejsce w XIX wieku. Podczas drugiej wojny światowej zamek został zniszczony, a nie otoczony opieką niszczeje do dziś.
Resztki pierwotnego XIV-wiecznego zamku znajdują się w obecnych ruinach budynku bramnego. |