u
dowa rozpoczęta
w 1563 r. przez Jerzego Prószkowskiego, być może
z udziałem architektów włoskich. Spalony
w 1644 r. przez wojska szwedzkie.
W 1677 r. odbudowany i częściowo przekształcony staraniem Jerzego Krzysztofa Prószkowskiego, założyciela ordynacji, przez architekta włoskiego Jana Sregno. Przy odbudowie cieśla Mateusz Wagner założył gałkę
z dokumentem na jednej
z wież. Po śmierci ostatniego
z Prószkowskich - Leopolda
w 1769 r. przechodzi na własność rodziny Dietrichsteinów, następnie zakupiony przez króla
pruskiego Fryderyka II.
W latach 1845-1847 częściowo przekształcony wewnątrz
w związku
z adaptacją na Akademię rolniczą i ponownie po jej rozwiązaniu
w 1881 r.
w związku
z utworzeniem szpitala. Pierwotny renesansowy układ
w zasadzie zachowany, barokowa przebudowa objęła m.in. częściową zmianę podziałów wnętrz, ukształtowanie elewacji zewnętrznych i dziedzińcowych, nadbudowę wież nad skrzydłem frontowym oraz wykonanie dekoracji sztukatorskiej.
Usytuowany
w najwyższym punkcie osiedla, zwrócony frontem ku północnemu-wschodowi. Murowany
z cegły, w dolnych partiach murów o wiązaniu gotyckim, otynkowany. Dwupiętrowy, częściowo podpiwniczony. Czteroskrzydłowy,
z prostokątnym wewnętrznym dziedzińcem i wyodrębnionymi, zryzalitowanymi pawilonami narożnymi o charakterze bastionowym. Pawilony frontowe mniejsze, zbliżone
w rzucie do kwadratu, tylne większe. Nad skrzydłem frontowym dwie czworoboczne wieże. Pośrodku dziedzińca basen fontanny, sześcioboczny, murowany, zapewne
z XVIII w.