Zamek w Golczewie

ierwszą warownią w tym miejscu był zamek rycerski istniejący w XIII wieku. Do 1304 roku należał do rycerzy Ekharda i Wulfekina Smelling. Zamek składał się wówczas z murowanego prostokątnego domu mieszkalnego we wschodniej części kopca otoczonego ziemnymi umocnieniami. Całość zajmowała obszerny kopiec na przesmyku między jeziorami.

W 1304 roku zamek przejął biskup kamieński Henryk Wachholzen, który zapewne zamek nieznacznie przebudował. Jeszcze w XIV wieku kolejnymi właścicielami Golczewa została rodzina Flemmingów, którzy następnie w 1406 roku sprzedali zamek księciu Bogusławowi VIII.

Za jego czasów zamek został znacznie przebudowany, zajął obszar zbliżony do kwadratu. Od południowo-zachodniego narożnika wzdłuż południowego muru obwodowego stanął nowy budynek mieszkalny, a w narożniku południowo-wschodnim 

Przekrój wieży zamkowej według Zbigniewa Radackiego [źródło]

włączono w obwód murów wysoką wieżę. U samej podstawy zbudowana z kamienia wyżej murowana z cegły. Do wysokości murów obronnych ma plan kwadratu, wyżej jest okrągła. Poniżej poziomu gruntu w wieży znajdował się więzienny loch, a wejście do niej umieszczono na wysokości korony murów zamkowych około 6 metrów nad dziedzińcem. Przebudowany budynek zamkowy z XIII wieku włączony był we wschodni odcinek murów obwodowych, pozostałe dwa boki kwadratu prawdopodobnie zajęły mniejsze zabudowania gospodarcze.

W 1436 roku zamek ponownie przejęli biskupi kamieńscy, w 1534 roku należał do książąt pomorskich. Użytkowany do 1684 roku został później został opuszczony i uległ postępującej ruinie. Do 1812 roku z zamku po kolejnych rozbiórkach pozostała już tylko wieża i nikłe fragmenty murów obwodowych.

Ocalała wieża zamkowa była dwukrotnie remontowana, otrzymała wtedy obecne zwieńczenie. Blanki zostały wykonane w 1895 roku, a ostrołukowy hełm w 1929.