

i

erwszą warownią
w tym miejscu był zamek rycerski istniejący
w XIII wieku. Do 1304 roku należał do rycerzy Ekharda i Wulfekina Smelling. Zamek składał się wówczas
z murowanego prostokątnego domu mieszkalnego we wschodniej części kopca otoczonego ziemnymi umocnieniami. Całość zajmowała obszerny kopiec na przesmyku między jeziorami.
W 1304 roku zamek przejął biskup kamieński Henryk Wachholzen, który zapewne zamek nieznacznie przebudował. Jeszcze w XIV wieku kolejnymi właścicielami Golczewa została rodzina Flemmingów, którzy następnie w 1406 roku sprzedali zamek księciu Bogusławowi VIII.
Za jego czasów zamek został znacznie przebudowany, zajął obszar zbliżony do kwadratu. Od południowo-zachodniego narożnika wzdłuż południowego muru obwodowego stanął nowy budynek mieszkalny,
|
Plan sytuacyjny zamku według Zbigniewa Radackiego [ źródło] |
|
a
w narożniku południowo-wschodnim włączono
w obwód murów wysoką wieżę. U samej podstawy zbudowana
z kamienia wyżej murowana
z cegły. Do wysokości murów obronnych ma plan kwadratu, wyżej jest okrągła. Poniżej poziomu gruntu
w wieży znajdował się więzienny loch, a wejście do niej umieszczono na wysokości korony murów zamkowych około 6 metrów nad dziedzińcem. Przebudowany budynek zamkowy
z XIII wieku włączony był we wschodni odcinek murów obwodowych, pozostałe dwa boki kwadratu prawdopodobnie zajęły mniejsze zabudowania gospodarcze.