i
erwsza obronna siedziba średniowiecznych właścicieli Złotowa - herbu Grzymała - prawdopodobnie istniała na wyspie Jeziora Złotowskiego.
W pierwszej połowie XVII wieku średniowieczny zamek został przebudowany na renesansową rezydencję przez Jana Potulickiego. Podczas potopu szwedzkiego
w 1657 roku budowla należąca wówczas do wojewody kaliskiego Andrzeja Karola Grudzińskiego została zniszczona i prawdopodobnie już jej nie odbudowano.
Badania prowadzone tu były
w latach siedemdziesiątych XX wieku,
|
Zamek na sztychu Erika Dahlbergha z dzieła Samuela Pufendorfa 'De rebus a Carolo Gustavo gestis', 1656 rok |
|
reliktów pierwotnej warowni nie odkryto, jednak rycina E.J.Dahlbergha
z 1657 roku przedstawia zamek składają
cy się z kilku członów na tyle zróżnicowanych, iż
wydaje się pewne, że renesansowa budowla adaptowała wcześniejsze założenie.
Zamek górny na rycinie
przedstawia się jako duży dom mieszkalny
z dwiema narożnymi basztami. Dostawiony do niego był niższy budynek,
z którym z kolei sąsiadowały zabudowania gospodarcze. Całość otoczona była drewnianymi fortyfikacjami.